(screen.width/2)){this.width = (this.width/2)}" onclick="javascript:if(this.width > (screen.width/2)){this.width = (this.width/2)} else {this.width = (this.width*2)}" border="0" alt='Posted image: Click to resize'>Dotsje is een lichtelijk ijdele en ‘ietwat’ trots aangelegde W200 die in bezit is van de fam. Wittenaar. Met Tonnie het sleutelmens, Henny als beessiemens en Daniël als voormalig kleinmens. Ik zeg bewust voormalig want hij is inmiddels behoorlijk uit de kluiten gewassen en zelfs al in bezit van een rijbewijs.
Voortaan past Junior beter bij hem.
Dotsje beschrijft het wel en wee in zijn Dodge bestaan.
Op veler verzoek zal ik maar eens weer wat van me laten horen.
Zo’n 8 jaar terug was ik de 1e Dodge op het landelijk gelegen erf in Daarlerveen.
Inmiddels staan er 5 van die stoere rakkers.
Sjonge jonge wat een impact dat zo’n paardenhobby al niet kan hebben.
Even voor de nieuwkomers in de Dodge club. Mijn naam is dus Dotsje, ik ben als sleurbeest aangeschaft om een rolgevaarte inclusief paarden overal naar toe te brengen. Mijn chauffeurs zijn Sleutel- en Beessiemens.
Na een paar jaar kwam er een ‘bijzondere’ rooie Dodge Van bij. Ze was van een ‘zeldzaam’ camperkaliber. Ik mocht haar zelf ophalen en geraakte gelijk tot achter mijn wieldoppen verliefd op haar. Dottie heet ze.
Oh we werden zo ‘close’ met elkaar. Zo gezellig saampjes op dat grote erf.
Helaas duurde dat niet lang. Onze liefdesrelatie werd al snel ruw verstoord.
Het Dodgebloed begon bij Sleutelmens weer te kriebelen. Een crewcab ontbrak nog in de collectie. Dus kwam er een D350.
Afkomstig van de Amerikaanse ambassade uit Italie. Vandaar dat hij de naam Ambassador kreeg. Hoe origineel !!!
In het begin was deze Ambassador een reuze geschikte kerel, echt waar. Echter gaandeweg de tijd kreeg hij last van ‘grootheidswaanzin’
(screen.width/2)){this.width = (this.width/2)}" onclick="javascript:if(this.width > (screen.width/2)){this.width = (this.width/2)} else {this.width = (this.width*2)}" border="0" alt='Posted image: Click to resize'>Toegegeven hij is nog een aardig stuk langer dan mijn body, maar wat een poehalijder is hij geworden. Niet normaal.
Kijk we wonen best ruimtelijk maar de oprit is niet zo heel breed. Gevolg, fileparkeren. Tja dan kan je op 4 banden natellen, dat wordt knokken.
Wie mag mee en waar naartoe. Degene die met z’n neus vooraan staat maakt de meeste kans uiteraard.
Het werd helemaal erg toen de Ambassador een drastische opknapbeurt zou krijgen. Er was hem veel chroom beloofd dus hij zag zich al blinkend rondtoeren.
Hij liep al ver van te voren op te scheppen. Welke glimlak, hoeveelheid chroom, welke uitlaten enz.
Pffff…. en ondertussen ook nog op de versiertoer en stiekempjes proberen te bumperkleven met Dottie.
Notabene, MIJN Dottie, MIJN stoeiVan.
Nou de ‘renovatie’ van de Ambassador heeft heel wat banden in de aarde gehad.
Hij zou door een professionele autospuiter gespoten worden.
Helaas, de beste man vergaloppeerde zich gigantisch op de lengte van een D350.
De Ambassador paste ternauwernood (of eigenlijk net niet) in de spuitcabine.
Ik zal jullie besparen wat er allemaal mis ging maar het heeft maanden geduurd eer hij terug kwam.
(screen.width/2)){this.width = (this.width/2)}" onclick="javascript:if(this.width > (screen.width/2)){this.width = (this.width/2)} else {this.width = (this.width*2)}" border="0" alt='Posted image: Click to resize'> Nou toen was de boot helemaal aan. Hij sloofde zich nog harder uit om vooral maar in de picture te komen.
Zijn achterkant werd voorzien van een viertal joekels van uitlaten. Uiteraard chroom. Het valt op, niet te krap. Die ‘naverbranders’ roken het uit.
Natuurlijk rolt die ‘blaaskaak’ altijd vol gas van het erf. KANONNE … wat een herrie !!! Daar kan ik zelfs met een lekke uitlaat niet tegenop.
Meneer stunt graag met zijn image als Dodge member.
Uiteraard heeft zo’n crewcab ook z’n nadelen. Hihihi…
Die lengte he… dat is me toch een ‘voordeel’ maar niet heus.
Onlangs moesten beide mensen naar Schiphol en daar heb je van die leuke parkeergarages. Jahaaa … voelen jullie hem al?
Juist, alleen om er in te komen en een parkeerkaartje te bemachtigen kostte het al het nodige heen en weer gesteek.
Van voor naar achter, van links naar rechts, van voor naar …. enz.
Dodgelief had letterlijk een ‘groots’ probleem. Dat hij er zonder schrammen en deuken weer uitgekomen is, is louter te danken aan de stuurmanskunsten van Sleutelmens.
1 ding is zeker, onze mensen doen dat NOOIT weer.
Ik wil niet beweren dat ik bij Schiphol makkelijk parkeer maar er IS nou eenmaal verschil. Snappen jullie ?
Nog een tip:
Neem ook NOOIT de Mc drive van een Amerikaanse hamburgerketen met een D350.
Zo Amerikaans als ze zijn, zo oenig hebben ze rekening gehouden met het feit dat er ook wel eens ‘echte’ auto’s door de Mc drive willen.
En wat dachten jullie van de gladheid op Neerlands wegen de afgelopen wintermaanden.
Niet handig hoor met zo’n lange two-wheeler.
Nee dan rijden onze mensen maar wat graag op safe met een fourwheeldrive. Met mij dus, dan mag ‘onze blaaskaak’ mooi thuis blijven.
Moet je ‘m horen ‘sputteren’ als hij na weken eindelijk weer eens mee mag.
Al was er op een gegeven moment wel even een vervelend probleem.
Mijn ruitenwissermotor begaf het. Kan een keer gebeuren op mijn leeftijd. Bovendien staakte de verwarming van de Ambassador. Op de dag van de Dodge ledenvergadering werd er slecht weer voorspeld met hevige sneeuwbuien.
Ons mensen stonden even in een dilemma maar kozen toch voor mijn ‘verwarming’ Gelukkig bleven de hevige sneeuwbuien uit.
Laat de Ambassador maar meer PK’s onder de motorkap hebben, ik mag geregeld met dat paardenrolgevaarte op stap.
Leuk, een beetje bosblubber daar worden mijn rubber onderdanen heel gelukkig van.
Bij die uitgedoste poehalijder moet je maar afwachten of ie niet blijft staan. Bang dat z’n chromen velgjes vies worden.
Ik geloof dat Dottie ook niet zo op zijn blinkend uiterlijk valt.
Volgens mij knippert ze met haar koplampjes naar mij toch anders dan naar hem, meer ‘uitstraling’ en zo, maar dat weet je bij vrouwen toch nooit !!!
Valt Dottie op zo’n verwaande showbink of gaat ze voor robuust en betrouwbaar. Persoonlijk geloof ik niet dat ze ooit voor zijn charmes door haar ‘bevallige’ assen zal gaan.
Ik blijf dus hopen. Ware liefde roest niet.
Jullie zien het, een Dodge kan heel wat filosoferen in z’n leven.
Ik scoor best wel aardig bij de dames. Vrouwmens is toch wel erg gek met me. Ik krijg van haar duidelijk een voorkeursbehandeling.
Dat komt ook wel een beetje door de parkeerplaatsen bij de winkelcentra hier in de buurt. Die hebben ze niet bepaald handig aangelegd. Totaal geen rekening gehouden met een flink formaat auto en nog minder met de daarbij behorende grote draaicirkel.
Aangezien ik korter ben dan de Ambassador mag ik meestal mee.
Ach, waar 3 Dodsen staan kunnen er ook 4 staan. Nietwaar ?
Aldus ….
De volgende Dodge die er bij kwam is een zwarte W200 crosseruitvoering.
Hij is een ‘herplaats Dodge’. Beetje een sneu verhaal. Door privé omstandigheden wilde zijn baasje zo snel mogelijk afstand van hem doen.
Er werd een superlange aanhanger geregeld en ik mocht hem ophalen uit IJsselstein.
(screen.width/2)){this.width = (this.width/2)}" onclick="javascript:if(this.width > (screen.width/2)){this.width = (this.width/2)} else {this.width = (this.width*2)}" border="0" alt='Posted image: Click to resize'>Jemig we waren echt lang als combinatie. We kregen wel veel bekijks. Onderweg werd er even bij een Mc. Donalds naast een vrachtwagen met zeecontainer geparkeerd.
We wonnen ruimschoots in lengte.
Sleutelmens heeft trouwens iets met die hamburgerketen. Wil vast graag laten zien dat hij een beetje Amerikaanse gevoelens koestert. We gaan er in elk geval geregeld naar toe.
Afijn, ik kom met die lange aanhanger bij huis, tsjee kunnen we de bocht niet maken het erf op. Voor het huis langs loopt een doorgaande weg met daarnaast een breed kanaal dus dat werd een beetje eng en krapjes. Draaien en steken maar het ging niet. Allemaal automobilisten die eindeloos moesten wachten. Die zijn vast acuut anti Dodge geworden.
Poehhh …. flink probleem dus.
Na een dik uur kwam Sleutelmens op het idee om de aanhanger los te koppelen, mij te gaan draaien en achterwaarts met een ketting de aanhanger het erf op te trekken. Dat lukte.
De crosser is een leuke aanwinst op ons erf. Indrukwekkend verhoogd.
Toch is hij heel bescheiden van aard ondanks zijn wel hele stoere uiterlijk.
Mega terreinbanden en uitlaten die als kachelpijpen ook niet zouden misstaan. Ze gaan recht omhoog vlak achter de cabine en steken er nog een eind bovenuit. Hij is Mudbuster genoemd. Behoeft nog wel enig achterstallig onderhoud maar daar draait Sleutelmens zijn hand niet voor om.
Dat is dus Dodge nr. 4
Zoals ik al eerder benoemd heb, we wonen op een best wel groot erf dusss… er was nog plek over !!!
Junior is sinds mijn vorige verslag een flink stuk gegroeid. Hij is zelfs nu officieel eigenaar van Dottie. Ja, snel geregeld hoor, hij mocht tot z’n 18e geen sigaretten of drugs gebruiken om haar te verdienen.
Aangezien hij al jong met het Dodgevirus besmet is geraakt was dit niet zo’n moeilijke opgaaf voor hem.
Junior zag dat het opknappen van Dottie toch wel een erg grote klus zou worden en besloot eenzelfde Van van ene Dodge-Mol over te nemen. Van 2 wil hij 1 Dodgecamper gaan maken.
Dus werd besloten om de kuikengele Van uit Etten-Leur op te halen.
Wederom mocht ik op pad met zo’n mega aanhanger.
Ach aan alles kan je wennen, nietwaar.
Thuis aangekomen wilden we de manoeuvreer-ellende van de vorige keer vermijden.
Iets verderop is een grote parkeerplaats. Daar hebben we dat knalgele gevaarte afgeladen. Ik heb hem vervolgens ons erf opgesleept.
Nr. 5 dus. Voorlopig heet hij even Tweety.
(screen.width/2)){this.width = (this.width/2)}" onclick="javascript:if(this.width > (screen.width/2)){this.width = (this.width/2)} else {this.width = (this.width*2)}" border="0" alt='Posted image: Click to resize'>Hij moet nog wat afkicken. Is nl. lichtelijk getraumatiseerd door dakleer, teergeur en wat dakdekkers zoal meer gebruiken.
Inmiddels heeft Junior de motor geheel uit elkaar gehad en gereviseerd.
Volgens de laatste berichten is de Van al aardig aan het bijkomen van zijn trauma’s. Junior weet er goed mee om te gaan.
Nog een leuk detail, schreef het vrouwmens eerder voor mij alles nog met pen en papier, tegenwoordig is ze voorzien van een heuse laptop. Reuze handig zo’n ding. Je doet de motorkap van het apparaat open, tikt vervolgens op allerlei knopjes en het verhaal gaat zo automatisch naar de redactie toe. Techniek staat voor niets, zo krijg je vrouwen ook nog aan het motorkaphangen.
Oké ik rol er een eind aan.
Binnenkort ga ik in de revisie dus dat zal wel weer het nodige aan leesvoer opleveren.
Ik heb van horen zeggen dat ik fraai zal gaan worden en vooral HEEL anders.
We wachten rustig af. Tot de volgende Dodgetalk.
Hartelijke toeters,
Dotsje
(screen.width/2)){this.width = (this.width/2)}" onclick="javascript:if(this.width > (screen.width/2)){this.width = (this.width/2)} else {this.width = (this.width*2)}" border="0" alt='Posted image: Click to resize'>